μαύρο πρωκτικό Με λένε Ρόουζ. είμαι 27 ετών, είμαι παντρεμένος, δεν έχω παιδιά. Γνώρισα τον άντρα μου, ποιος είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος από εμένα, στο δρόμο του για το Πανεπιστήμιο. Μετά την καταπίεση του Δεσποτικού πατρικού σπιτιού, έπεσα για τη στοργική συμπεριφορά του, που με κράτησε σε ετοιμότητα. Τα όμορφα δώρα που έλαβε σε μένα και τους ανθρώπους του σπιτιού, τα κομπλιμέντα, ο πλούτος του, έπεισαν τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου. Τα σχέδια κολλεγίων ρίχτηκαν στα σκουπίδια, παντρευτήκαμε σύντομα. Και από την πρώτη νύχτα του γάμου, η κατανόησή μου, ο ώριμος άντρας εξαφανίστηκε, ή μάλλον, έβγαλε τη μάσκα του. Αντ ‘ αυτού, ο αδαής, αγενής, ηλίθιος, υπερβολικά ζηλότυπος Τύπος συζύγου ήρθε και κάθισε. Ο άντρας που κρεμόταν γύρω μου κατά τη διάρκεια της περιόδου αρραβώνων ως “η πριγκίπισσα μου, το μωρό μου” έβγαλε το νυφικό μου την πρώτη νύχτα, χωρίς να προσέχει τους φόβους μου, τους μυς μου, τους αγώνες μου, με έσκισε σκίζοντας το νυφικό μου … Επίσης γδύθηκε κοιτάζοντας το γυμνό, τυφλό, ανέγγιχτο σώμα μου με λαμπερά μάτια σαν διεστραμμένος βιαστής. Με το προκύπτον γεμάτο, εξαιρετικά τριχωτό σώμα, σχεδόν επιτέθηκε και άρχισε να παλεύει με ένα αφελές κορίτσι που περίμενε μια ρομαντική νύχτα γάμου.
Όταν πέτυχε και έπεσε από την πλευρά του αποκεφαλισμένος σαν βόδι, ιδρώνοντας αίμα, έβλεπα το ταβάνι με το παρθένο αίμα μου να ρέει ανάμεσα στα πόδια μου στο κρεβάτι, δάκρυα που ρέουν από τα μάγουλά μου στο μαξιλάρι, πόνο στη βουβωνική χώρα και τρομερή λύπη. Όταν γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι, το μάτι μου είδε το νυφικό μου, το οποίο γκρεμίστηκε στο πάτωμα… Η λύπη μέσα μου κατέστειλε τον πόνο στη βουβωνική χώρα μου, – “Θεέ μου, τι έκανα;”Και μέχρι σήμερα, έχω ζήσει με αυτή τη φράση για σχεδόν δέκα χρόνια. “Τι έκανα;”Δεν υπάρχει επιστροφή, ο μπαμπάς δεν θα ανοίξει καν την πόρτα. Δεν υπάρχει πρόοδος, τι μπορώ να κάνω με ένα δίπλωμα γυμνασίου χωρίς δεξιότητες, Πώς μπορώ να κάνω μια ζωή για τον εαυτό μου;
Έχω παντρευτεί αυτόν τον άνθρωπο σαν φυτό όλα αυτά τα χρόνια. Ερχόμενοι σπίτι το βράδυ με τη μυρωδιά του τσιγάρου, συνήθως μεθυσμένος… Τρεις ή πέντε, από τη δική του περιοχή ενδιαφέροντος, συνομιλίες που δεν με νοιάζει… Να πάρει στο κρεβάτι… Να πάρει πάνω μου με τριχωτό-κοιλιά, αηδιαστικό κορμό του… Μια σύντομη σχέση χωρίς φιλιά, χωρίς χάδια… Εκσπερματώνει, κυλάει και αρχίζει να ροχαλίζει. Το έγκλημά μου είναι να είμαι νέος και όμορφος… Ακραία ζήλια… Χωρίς έξοδο, χωρίς φίλους και οικογενειακές συναντήσεις, κλειστές κουρτίνες, περιορισμένη σχέση με ενοικιαστές κάτω, μια πλήρη αιχμάλωτη ζωή… Και το κατηγόρησα ότι δεν έχω παιδί σε κάθε στροφή… Και ποτέ δεν ένιωσα λυπημένος γι ‘ αυτό… Νόμιζα ότι ήταν καλύτερο να ζήσω μόνος παρά να φέρω ένα άλλο πλάσμα σαν τον άντρα μου στον κόσμο.
Γιατί σου τα είπα όλα αυτά; Να ψάξω για μια δικαιολογία για τη σχέση που είχα με τον Τόλγκα, τον 20χρονο έφηβο γιο των ενοικιαστών κάτω; Ναι… Αλλά αυτά είναι τα γεγονότα, όχι δικαιολογίες… Αν δεν υπήρχε τέτοια διαφορά ηλικίας μεταξύ του συζύγου μου και εμένα, αν με καταλάβαινε, με αγαπούσε πραγματικά, με τάιζε στο κρεβάτι, θα είχα βιώσει αυτές, αυτή τη σχέση; Δεκέμβριος Δεν νομίζω. Και το μετανιώνω; Με τίποτα… Δεν μετανιώνω. Τόλγκα, αυτός ο νέος, όμορφος, δυνατός άντρας με δίδαξε για τη ζωή, πώς να ζήσω, σεξ, ικανοποίηση, ικανοποίηση, Οργασμό, αγάπη, αγάπη, γέλιο, γιατί… Δεν το μετανιώνω καθόλου. Αντίθετα, είμαι πολύ χαρούμενος. Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια. Ο σύζυγός μου είχε φύγει από το σπίτι για τρεις ημέρες για δουλειά. Με χίλιες και μία προειδοποιήσεις, με άφησε μόνη στο μεγάλο σπίτι. Ήμουν έτοιμος να πεθάνω από πλήξη. Οι ενοικιαστές μας στον κάτω όροφο, με τους οποίους πάντα πήγαινα και κουβεντιάζαμε, είχαν επίσης πάει στο χωριό. Αργά το βράδυ ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα. Κοίταξα δειλά μέσα από το ματάκι, ο μικρός γιος της οικογένειας που ζούσε στον κάτω όροφο, ο Τόλγκα, στεκόταν μπροστά στην πόρτα. Όταν είδα το όμορφο χαμογελαστό πρόσωπό του, η καρδιά μου χτύπησε.
Τον αγαπούσα πάρα πολύ… Η ευχάριστη συνομιλία του, το χαμογελαστό πρόσωπο, ο εγκάρδιος τρόπος με εντυπωσίασαν… Άνοιξα περίεργα την πόρτα, – “Καλησπέρα, αδερφή Ρόουζ, σε ενόχλησα, αλλά οι γονείς μου δεν είναι εκεί, δεν έχουν έρθει μέχρι αυτή την ώρα. Ξέρετε γι ‘ αυτό, αναρωτιέμαι;”είπε με μια δειλή στάση … η οικογένειά του είχε πάει στο χωριό βιαστικά, επειγόντως το πρωί, δεν θα έρχονταν για δύο ή τρεις μέρες. Σου είπα. – “Σου άφησαν ένα σημείωμα, μάλλον δεν το είδες…- “Δεν το είδα, αδελφή Ρόουζ. Σε ενόχλησα, Καλησπέρα…”Δεν ήθελα να φύγει, βαριόμουν τρομερά. Με πέταξαν έξω, – ” Έλα, Τόλγκα, έφτιαξα και τσάι. Πιες ένα φλιτζάνι τσάι, πήγαινε έτσι…- “Όχι, Ρόουζ, μην με ενοχλείς, θα πάω. Είχα δουλειά στον υπολογιστή. Ευχαριστώ…”είπε και έφυγε. Τότε έμεινα μόνος. Τότε έκλεισα την πόρτα και επέστρεψα μέσα στην αίθουσα, στη μοναξιά μου. Περιπλανήθηκα άσκοπα μέσα από τα δωμάτια. Η ψυχή μου βαριέται, είναι σαν να έρχονται οι τοίχοι από πάνω μου…
Γδύθηκα, ρίχτηκα στο κρεβάτι. Άρχισα να κάνω αυτό που έκανα πάντα, χαϊδεύοντας τον εαυτό μου έχοντας φαντασιώσεις. Είχα όνειρα με τα μάτια μου κλειστά, το ένα χέρι στο εσώρουχό μου, το άλλο χέρι στο στήθος μου, τρίβοντας τη θηλή μου. Ήταν επίσης εύκολο να ονειρευτείς απόψε… Ο τόλγκα, ο συνηθισμένος ήρωας των φαντασιώσεών μου, ήταν ακριβώς στην πόρτα μου. Ονειρευόμουν ότι δεν έφυγε, ότι μπήκε, ότι φιληθήκαμε, ότι κάναμε έρωτα. Ενώ η Τόλγκα με αγκάλιαζε, τύλιξα επίσης τα χέρια μου σφιχτά γύρω μου. Ενώ πιπιλίζει τις θηλές μου, συμπιέζω και τρίβω και τις δύο θηλές μου ανάμεσα στα δάχτυλά μου, τα οποία βρέχω με τη γλώσσα μου. Δεκέμβριος Δεκ Τρίτη, ενώ αυτός, στο όνειρό μου, έμπαινε ανάμεσα στα πόδια μου με τον νεαρό κορμό της ίριδας και με γαμούσε, και τα δύο χέρια μου βυθίστηκαν στα εσώρουχά μου, συμπίεσα τα χείλη του μουνιού μου και απελευθέρωσα το μεσαίο δάχτυλό μου μέσα. Στριφογύρισα χαϊδεύοντας τον εαυτό μου χαϊδευτικά, δαχτυλίζοντας το μουνί μου στο κρύο κρεβάτι μου… Ήρθα γκρίνια γκρίνια. Η μόνη ευχαρίστηση για μένα είναι ξαπλωμένη ανάσκελα με βρεγμένα εσώρουχα με τα νερά μου, γυμνή, λαχανιάζοντας και κοιτάζοντας το ταβάνι, ” είναι αυτή η ζωή;”Έτσι νόμιζα. Θα είναι έτσι η ζωή μου;
Χαϊδεύοντας τον εαυτό μου χαϊδευτικά… Μεμονωμένο… Μοναχική… Με έναν ηλικιωμένο, αδιάφορο, ζηλιάρη, δεσποτικό σύζυγο… Τέσσερις τοίχοι άρχισαν να με κλείνουν ξανά. Ένιωσα σαν να ήμουν στο κάτω μέρος του τάφου και ήμουν συγκλονισμένος. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Τότε μου φάνηκε ότι ήταν μόνος κάτω, όπως και εγώ. Τσάι… Ναι… Του είπα ότι έφτιαχνα τσάι… Δεν είχε έρθει… Αν πήγα και χτύπησα την πόρτα του… Αν του πήγαινα το τσάι… Δεν σκέφτομαι το σεξ ή τίποτα, μόλις έκανα σεξ μαζί του στο όνειρό μου και εκσπερμάτισα. Αν είχα δύο συνομιλίες σαν άνθρωπος… Αν πήγα Ιουλ μοναξιά μου… Στο τέλος δεν μπορούσα να σταματήσω, δεν μπορούσα να το αντέξω… Σηκώθηκα, έβαλα ένα καθαρό εσώρουχο, ένα σουτιέν, ένα φόρεμα από την ντουλάπα πάνω μου. Καθαρίστηκα λίγο στον καθρέφτη μακιγιάζ βιαστικά…
Έριξα μια ματιά στον εαυτό μου στον καθρέφτη μήκους της ντουλάπας, όμορφη… Επέλεξα ένα φόρεμα με φούστα πάνω από το γόνατο, ένα κολάρο ελαφρώς χαμηλό, για κάποιο λόγο… Πήγα στην κουζίνα με ταραχώδη βήματα, έβαλα το δοχείο τσαγιού, φλιτζάνια σε ένα δίσκο και πήγα κάτω, χτύπησε την πόρτα. Ο τόλγκα το άνοιξε. Έλεγξε με επιταγή – – ” έφτιαξα τσάι, αλλά δεν έχει μείνει ζάχαρη στο σπίτι, Τόλγκα. Το έχετε, ήρθα για ένα ποτό μαζί, αν δεν ενοχλώ …”Είπα. Φορούσε φούτερ, με κάλεσε μέσα, – “έλα, αδερφούλα, τι σημαίνει δυσφορία; Θα αλλάξω τα ρούχα μου μέχρι να βάλεις το τσάι…”είπε. – Είπα, ” δεν χρειάζεται, αγαπητέ, δεν έχει σημασία το βράδυ, τα ρούχα σου, μην ενοχλείς …”. Μπήκα μέσα. Ετοίμασα τα τσάγια τοποθετώντας το δίσκο στο τραπεζάκι του καφέ στο σαλόνι. Ο τόλγκα έφερε επίσης τη ζάχαρη. Ανοίξαμε την τηλεόραση και αρχίσαμε να πίνουμε τσάι και να κουβεντιάζουμε. Η λέξη πήρε γύρω, ήρθε στη μοναξιά μας, – ” ο Αχμέτ αμπί δεν φαίνεται να είναι στο σπίτι …”είπε. Ακόμη και το να ακούσω το όνομά του ήταν αρκετό για να με κάνει να χάσω την ευχαρίστησή μου. “”Όχι, πήγε επίσης στην επιχείρηση, δεν θα έρθει για λίγες μέρες.Είπα.
Τότε δεν μπορούσα να αντισταθώ και πρόσθεσα. “Δεν θα είχε σημασία αν συνέβαινε ούτως ή άλλως, πάντα μεθάει, λιποθυμά… Είμαι πάντα μόνος έτσι…”Μόλις βγήκαν τα λόγια από το στόμα μου, ήρθα στον εαυτό μου, τι έλεγα…? Κοίταξα τον Τόλγκα με ξεπλυμένα μάγουλα, με κοίταζε με κατανόηση, στοργικές ματιές… Συνέχισε να κουνάει το κεφάλι του από τη μια πλευρά στην άλλη, υπήρχε μια έκφραση οίκτου για μένα στα μάτια του. Ο υπολογιστής στη γωνία τράβηξε την προσοχή μου. Χρησιμοποίησα τον υπολογιστή ως δικαιολογία για να αλλάξω θέμα, για να ξεφύγω από επικίνδυνα νερά. Ζήτησα μερικές ερωτήσεις, άνοιξε και μου έδειξε μερικά πράγματα που δεν ήξερα… Μου άρεσε τόσο πολύ που μου είπε ο παιδαγωγός παιδαγωγός, μπορούσα να τον ακούσω για ώρες… Όταν άνοιξε το Διαδίκτυο και έδειξε μερικές τοποθεσίες, ο ιστότοπος πορνό που είχε ανοίξει κατά λάθος εμφανίστηκε στην οθόνη… Γυμνές γυναίκες, άνδρες, όλα ήταν καλυμμένα με εικόνες σχέσεων στην πλατεία, κάλυψε την οθόνη… Προσπάθησε να κλείσει τις ανοιχτές φωτογραφίες με ένα ξεπλυμένο πρόσωπο βιαστικά – ” Λοιπόν, νομίζω ότι ο ιός έχει εισέλθει, αδελφή…”τραύλισε από τη μία πλευρά…
Έτσι ντράπηκα και γύρισα το κεφάλι μου μακριά. Ήμουν παντρεμένος, αλλά ήμουν τόσο αδαής όσο ο Τόλγκα σε αυτά τα θέματα, και ντρεπόμουν σαν νεαρό κορίτσι, όπως και αυτός… Σκέφτηκα για μια στιγμή αν έπρεπε να σηκωθώ και να φύγω, τότε τα παράτησα, δεν μπορούσα να καθίσω μόνος στο σπίτι σαν μουνί… Απενεργοποιήσαμε τον υπολογιστή και καθίσαμε ήσυχα το ένα δίπλα στο άλλο στον ευρύ καναπέ. Γιατί, τότε ο Τόλγκα έσπασε τη σιωπή, “” Ρόουζ, αδελφή, λυπάμαι. Πιστέψτε με, δεν το έκανα επίτηδες…”Κοίταξα το πρόσωπό του. Το όμορφο, όμορφο πρόσωπό του… Τα μπλε μάτια του μου έλεγαν ότι δεν έλεγα ψέματα… Άπλωσα το χέρι μου και το έβαλα στο χέρι του, θέλοντας να τον παρηγορήσω, – “μην ανησυχείς, Τόλγκα …”Είπα. “Είσαι νέος, είσαι ελεύθερος… Κανονικά πράγματα όπως αυτό…”Είναι σαν να είμαι πολύ έμπειρος, ξέρω πολλά…
Λέγοντας αυτό, η ζεστασιά του χεριού του σχεδόν έκαψε το χέρι μου, τράβηξα γρήγορα το χέρι μου μακριά… Ήμουν έκπληκτος Τι να κάνω. Αυτός ο ηλεκτρικός αέρας απλά δεν θα διαλυθεί. Έπρεπε να κάνω κάτι. Σηκώθηκα, ανανέωσα τα τσάγια. Ενώ έδινα το φλιτζάνι τσαγιού στον Τόλγκα με τρεμάμενα χέρια, όταν άπλωσε το χέρι του, χτύπησε το χέρι μου, το ζεστό φλιτζάνι τσαγιού ανατράπηκε στην αγκαλιά του όπως ήταν. Πήδηξε στα πόδια του με πόνο. Το μπροστινό μέρος της φόρμας ήταν τσάι, κάπνιζε. Έσπευσε στο μπάνιο βιαστικά. Ήμουν επίσης αναστατωμένος που το παιδί τραυματίστηκε… Μετά την πρώτη έκπληξη, έσπασα αμέσως μετά από αυτόν για να βοηθήσω… Άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και βούτηξα μέσα, – “Τόλγκα, πόνεσε, πώς τα πήγες;”όταν ρωτούσα, πριν τελειώσω την ποινή μου, Τον είδα να βγάζει το παντελόνι του και να κρατάει νερό στον καβάλο του με ένα σωλήνα ντους στην μπανιέρα. Το στόμα μου ήταν ανοιχτό, ήμουν παγωμένος να τον παρακολουθώ. Ανάμεσα στα μυώδη πόδια του υπήρχε ένας παχύς και μακρύς Αποκεφαλισμός ανδρικής ηλικίας. Νομίζω ότι σκληρύνθηκε από την επαφή του κρύου νερού, κοιτάζοντας ευθεία μπροστά, το πουλί του…
Φυσικά, αν κάποιος θέλει ή όχι, στο σπίτι κάνει μια σύγκριση ανάμεσα σε αυτό που ο σύζυγός μου έχει εισάγει σε μένα εδώ και χρόνια και αυτό το όμορφο όργανο αποκεφαλισμού. Κι εγώ το ίδιο. Δεν είχε καν σχέση. Έχω πάρει το μικροσκοπικό, μαύρο ξηρό πουλί του συζύγου μου μέσα μου για το σκοπό ενός αρσενικού οργάνου για όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά τώρα, μπροστά μου, με το ροζ, τεράστιο κεφάλι, το φλεβώδες σώμα του, ένα αρσενικό όργανο που μπορούσε να με κοιτάξει, να με φιλήσει, να μπει μέσα μου, με κοίταζε σαν να με προκαλούσε. Ο τόλγκα ήταν επίσης παγωμένος μέχρι θανάτου. Δεν μπορούσε καν να σκεφτεί να κρύψει το πουλί του, να το καλύψει. Η περιουσία του ήταν στην πλατεία, ξέχασε τον εύκαμπτο σωλήνα ντους με νερό που αναβλύζει από την άκρη στο χέρι του, φτωχό πράγμα… Το νερό ρέει στο πάτωμα.