cumshots ollmhór Hi, Is É Mo Ainm Esra. Tá mé 23 bliana d ‘ aois. Tráthnóna amháin chuaigh mé a chodladh go luath mar gheall ar phian tréimhse. Níor tháinig daid abhaile ón obair fós, bhí mé ag dul a chodladh, agus bhí mamaí tumtha i gceann de na seónna. D ‘ éirigh mé chun dul go dtí an leithreas ag thart ar 24:00 san oíche. Bhí solas an halla ar siúl agus bhí an doras nollaig beagán ajar. Bhí mamaí agus Daidí ag caint. Chonaic mé nach bhfuil ag éirí go maith lena bpósadh le déanaí. Cé gur chosúil go raibh siad ag éirí go han-mhaith ón taobh amuigh, bhí a fhios agam nach raibh sé mar sin. Ach ní raibh a fhios agam cad é an chúis atá leis seo. Bhí sé ag iarraidh labhairt le mo mháthair faoi uair nó dhó, ach d ‘ éirigh mé as.

Agus nuair a rinne an comhrá a chonaic mé an oíche sin soiléir cad é an cheist, thit mo bhéal ar oscailt le hiontas. Bhí aithne acu orm nuair a dúnadh doras mo sheomra agus mé I mo luí. Ach toisc go raibh ár dteach beag, bhí siad fós ag caint i gcogar, ag iarraidh gan a bheith cúramach. Chuaigh mé go mall agus d ‘ éist mé lena gcomhrá:

Mam: ní féidir liom é a thógáil níos mó, níl mé ag iarraidh é ar an mbealach seo!

Daid: Darling, creid go dtiocfaidh feabhas ar gach rud, beidh sé ceart go leor…

Mam: Recai, ná habair scéal fairy liom, tá sé dhá bhliain, dhá bhliain!

Mo athair: Mo ghrá, Tá a fhios agam é freisin, ach bíodh beagán níos mó foighne agat le do thoil…

Mam: Foighne, foighne, cá fhad is leor, is leor dom!

Mo athair: Mo ghrá, beidh gach rud níos fearr, beagán níos mó…

Mam: Ceachtar Recai, is dócha nach dtuigeann tú an post, táim ag rá leat go bhfuil sé dhá bhliain, dhá bhliain!

Daid: tá a fhios agam, a stór, tá a fhios agam freisin, ach le do thoil beagán níos mó…

Mam: Níor bhain do lámh le mo lámh le dhá bhliain, conas is pósadh é seo?

Daid: Asiye ceart go leor, tá mé ar an eolas faoi gach rud, ach féach le do thoil…

Mam: Ya Recai, bhí mé ag rá leat dul chuig an dochtúir le dhá bhliain, níl tú ag dul, fuair mé múinteoir, agus ní dheachaigh tú chuige. Tá mé ag rá leigheas a ghlacadh, níl tú á ghlacadh. Cad ba mhaith leat, cad atá tú ag iarraidh a dhéanamh?

Daid: Cad faoi mo shaol, ceart go leor…

Mam: Rud iomlán, tá mo shaol imithe, tá m ‘ óige ag lobhadh mar gheall ort!

Athair: Mo ghrá, ná déan é seo le do thoil…

Mo mháthair: Ó ghrá an tionscnaimh. Ba ghnách liom a bheith buíoch nuair a tharla sé uair sa mhí, ach anois tá sé dhá Bhliain Dec. Is duine daonna mé freisin, is bean mé freisin. Tá riachtanais agam freisin, is leor sin!

Daid: ó, mil, tá sé ceart go leor, beidh gach rud go breá…

Mam: téigh ag obair nó. Tá sé dhá bhliain, dhá bhliain. Táim neirbhíseach ar fad, níl intinn réasúnach agam níos mó. Faraoir, faraor domsa freisin!

Athair: Sea, ceart go leor, a stór, le do thoil…

Mam: Trócaire, smaoiníonn duine beagán ar an duine eile freisin. Deirim teacht, tá dochtúir á fháil agam duit, tá coinne á dhéanamh agam, deirim go dtéann muid le chéile, níl tú ag teacht. Táim ag rá leat cógais a ghlacadh, agus níl tú á dhéanamh sin ach an oiread. Cad ba Mhaith leat a dhéanamh, Recai, inis dom é sin?

Daid: Mil, Tá sé ceart go leor, beidh gach rud go breá as seo amach, geallaim…

Mam: Téigh ag obair, a gheallúint. Ní oibríonn an long cáise le focail, Recai, teastaíonn forghníomhú uainn, forghníomhú!

M ‘ athair: Sin an rud atá mé ag iarraidh freisin, a stór…

Mam: téigh Go dtí an obair, níl tú ag iarraidh rud ar bith a dhéanamh, tá sé go léir focail folamh. Tá a fhios agat, nuair a bhí tú i gcónaí ag iarraidh a thabhairt ón asal, a thabhairt ón asal. Creid dom, tháinig mé go dtí an pointe ina mbeidh mé ag tabhairt asal, táim sásta é a dhéanamh, ach níl aon ghníomh amháin agat, níl aon chliceáil amháin ann, níl aon ghluaiseacht ann!

Daid: Mil, Ná labhair mar sin le do thoil, ach…

Mam: níl a fhios agam faoi, Recai, tugann tú aire don ghnó seo, nó fágann tú an talamh seo. Níl mé ag iarraidh saol deirfiúr-deirfiúr a chaitheamh níos mó. Ba mhaith liom a bheith fear céile agus bean chéile. Táim tuirseach de do bhólacht, do wimp, bí i d ‘ fhear, fear!

Daid: Darling, táim ag déanamh gach rud don bheirt againn…

Mamaí: Cad atá á dhéanamh agat, cad atá á dhéanamh agat, níl aon rud á dhéanamh agat, níl tú ach ag caint go dícheallach. Ba mhaith liom an fheidhmíocht a fheiceáil, tuigeann tú, an fheidhmíocht. Ná habair focail fholamh liom. tá mé 43 bliana d ‘ aois, tá mé níos óige, níl mé ag iarraidh mé féin a mhéar mar Av*ar Decoy níos mó!

Daid: ó a stór, tá sé ceart go leor, beidh gach rud go breá…

Mam: Níl Aon rud ag dul i bhfeabhas, ná habair scéalta liom. Tá sé obsessed liom, bíodh tú ag tabhairt aire dó seo nó gheobhaidh mé colscaradh, tuigeann tú, is leor sin!

Nuair a thuig mé gur fhág mo mháthair a háit tar éis an fhocail dheireanaigh seo, chuaigh mé isteach i mo sheomra go gasta agus dhún mé an doras. Go gairid d ‘ oscail doras an tseomra suí, chuala mé cosáin sa halla, agus fuaim an tseomra leapa ag dúnadh ina dhiaidh sin. Ba é an chúis a bhí leis an bhfadhb idir mamaí agus daidí ná gnéasacht, ní raibh mé in ann é a chreidiúint. Nollaig Chonaic mé iad ag troid agus ag argóint go minic suas go dtí an aois sin, ach ba rudaí laethúla iad a gcúiseanna i gcónaí. Ach anois bhí siad ag argóint faoin gceist is pearsanta. Bhí ionadh orm faoin méid a chuala mé. Ba é an uair dheireanach a raibh gnéas ag m ‘ athair agus mo mham dhá bhliain ó shin, agus léirigh a gcomhrá é. Rinne mo mháthair gearán faoi m ‘athair, agus an chúis a bhí leis ná nach n-éireodh dick m’ athar. Sin an fáth a chonaic mé go raibh m ‘ athair, ar duine gruama forlámhasach é de ghnáth, cosúil le cat a dhoirteadh bainne anocht.

De réir dealraimh, is é seo an chúis atá le néaróg mo mháthair le déanaí. Bhí sé ag taitneamh i rudaí nár tharla. Shíl mé go raibh sí ag dul trí sos míostraithe, ach ní raibh sé mar sin, ar a mhalairt, bhí mo mháthair neirbhíseach mar ní raibh sí in ann taithí a fháil ar a gnéasacht cosúil le bogha. Níor chuala mé torann ag teacht ó sheomraí codlata mo thuismitheoirí le blianta. Ní raibh fuaim riamh cosúil le creaking leaba. Mar sin féin, dúirt duine de na cailíní ba ghaire dom uair amháin nach bhféadfadh a tuismitheoirí codladh san oíche mar go gcloisfidís an leaba ag creimeadh.

An oíche sin ní raibh mé in ann codladh go maidin. Níor chuir an méid a chuala mé codladh orm. Dúirt mo mham, ” táim sásta asal a thabhairt duit.”an níos mó a smaoinigh mé ar do gheallúint, an cora a mhothaigh mé. Chomh maith leis sin, “tá mé ag fingering mé féin cosúil Le Decoy Av*ar.”bhí a fhocal aisteach freisin.

D ‘ éirigh mé go han-luath ar maidin, bhí doras an tseomra suí i mí na nollag arís. Bhí m ‘ athair ina luí ar leaba an tolg. Ní ligfeadh mam dó dul a chodladh tar éis na hargóinte aréir. D ‘oscail mé doras an tseomra leapa agus d’ fhéach mé ar mo mháthair. Bhí sé ina chodladh lena chúl go dtí an doras. Bhí sí ina codladh i bra agus mionbhrístíní le bheith compordach ar oíche te. Chuaigh mé ar ais go dtí mo leaba. Thart ar uair an chloig ina dhiaidh sin, chuala mé m ‘ athair ag éirí agus ag ullmhú chun dul ag obair. Ag pointe amháin, dúirt mo mháthair, “Fág mé i d’ aonar, dúirt mé leat go raibh Mé Chun Dec a rá!”chuala mé é ag rá. Ansin stop na fuaimeanna, agus ansin tháinig fuaim an dorais sheachtraigh ag oscailt agus ag dúnadh. Uair an chloig ina dhiaidh sin, chuala mé go raibh mo mháthair fágtha…

Tá sé cúpla seachtain ó tharla sé seo. Bhí an teannas idir mamaí agus daidí fós ag dul ar aghaidh sa bhaile. Nollaig Is annamh a labhair siad lena chéile. Bhí néaróga mo mháthair ag dul ar luas iomlán…

Dé sathairn amháin, bhuail muid le mo chailiní ag ionad siopadóireachta mór. Bhí a lán daoine timpeall. Agus mé ag siúl leis na cailíní, chuala mé guth mo mháthar sa slua sin. D ‘ fhéach mé timpeall, ach ní raibh mé in ann a fheiceáil. Ach bhí mé cinnte gur bhain an guth leis. Chuamar go dtí an t-urlár itheacháin, bhí an tábla a raibh muid inár suí in aice leis an ráille agus d ‘ fhéadfaimis na daoine thíos a fheiceáil. Ag pointe éigin, d ‘ fhéach mé suas agus chonaic mé mo mháthair, cé gur ón Gcúl A bhí Sí, ag teacht anuas na staighrí staighre, bhí fear in aice léi, agus bhí sí tar éis dul isteach i lámh an fhir. Ní raibh aghaidh an fhir le feiceáil. Fear ard, leathan-ghualainn a bhí ann le gruaig dhubh, ba léir nárbh é m ‘ athair é. Bhí aithne agam ar mo mháthair de réir a cuid éadaí, an turban ar a ceann agus an mála ar a gualainn, ach cé hé an fear sin? Tá bia tar éis éirí nimhe dom. Bhí mo mham ag caimiléireacht ar m ‘ athair. Fiú dá mbeinn ag iarraidh labhairt le mo mháthair faoi seo, conas a d ‘ fhéadfainn é a dhéanamh? Ní fhéadfainn riamh a rá le m ‘ athair.

Nuair a tháinig mé abhaile tráthnóna, bhí mo mháthair tagtha romham, bhí sí ag cócaireacht. Tar éis an teannas, bhí an chuma air go raibh sé ceanúil. Cheannaigh sé bróga dom, seo iad na sneakers a bhí uaim le fada. Nuair a ghabh mé buíochas leis, dúirt sé, ” Níl aon bhuíochas leis an tirim tirim, teacht anseo, barróg mam!”dúirt. Nuair a thug mé barróg dó, leag mé boladh cumhráin na bhfear ag teacht uaidh. Boladh a bhí ann nach raibh fuaim eachtrach ann, bhain sé leis an bhfear seo. Cérbh é an fear seo? D ‘ith mé m’ intinn beagnach.

Tráthnóna an lá sin, nuair a tháinig m ‘ athair agus mo sheanathair abhaile le chéile, bhuail an apocalypse. Bhí mé i mo chónaí gar do mo sheantuismitheoirí. Bhí mo sheanathair ag an siopa caife freisin nuair a rith mo mháthair leis an siopa caife, agus dúirt fear in aice léi, “Conas a ghléasann an bhrídeog seo leatsa mar seo, conas atá an dúnadh seo, an oireann sé do bhean phósta?”dúirt sé. Ghlaoigh mo sheanathair ar m ‘athair freisin agus d’ inis sé focail an fhir dó. Bhí m ‘ athair tar éis teacht abhaile le mo sheanathair ag leanúint air le fearg.

Is bean 43 bliain d ‘ aois, clúdaithe, turbaned í mo mháthair. San am atá caite, cé nár chaith sé cótaí nó fionnadh, ba ghnách leis sciortaí fada agus baggy, blúsléinte, tiúnna a chaitheamh, agus a cheann a cheangal le tuirbíní móra. Ach anois d ‘ fhág sé iad ina ndiaidh agus thosaigh sé ag caitheamh jeans daingean, bríste. Bhí na sciortaí a chaith sí níos giorra ar fhad agus níos cúinge i gcruth. Cé go gclúdaíonn sí a ceann, caitheann sí blúsléinte agus léinte daingean sa chaoi is go bhfágann sí a bos nochtaithe go Réasúnta, agus ó am go chéile cuireann sí makeup ar a súile.

Bhí sí ag caitheamh jeans daingean gorm agus blús bán an lá sin freisin. Nuair a bhí eagla orm na brístí sin a chaitheamh mar chailín 23 bliain d ‘ aois le ceann oscailte, níor mhothaigh mo mháthair aon fhadhbanna. Bhí cruth leicne a asail le feiceáil faoi na brístí, agus bhí inphrionta a mionbhrístíní le feiceáil freisin. Bhí a breasts bulging puffed amach freisin faoina blús daingean.

Ar dtús, thug m ‘ athair roinnt slapaí foréigneacha do mo mháthair. Agus ansin lean mallachtaí mo sheanathar é seo. Thóg sé cúpla slap Go Réasúnta ó am go ham freisin. Ní fhéadfainn mo mháthair a thógáil ón mbeirt acu, mura bhfásfadh Ár N-Aintín comharsan thíos staighre Sema, bheadh mo mháthair beagnach maraithe acu. Bhí srón agus liopa mo mháthar ag fuiliú.

Tar éis d ‘athair agus do sheanathair imeacht, D’ fhan Aintín Sema linn ar feadh i bhfad. Labhair sé ar feadh i bhfad chun mo mháthair a chompord. Ach dúirt mo mham, ” tá a fhios agam go ndéanfaidh mé é, feicfidh tú!”choinnigh sé á rá an t-am ar fad. Fuair aintín Sema amach uaim cén fáth ar buaileadh mo mháthair agus dúirt sí le mo mháthair, ” A Iníon, tabhair aire bheag do do chuid éadaí, ná gléasadh mar seo!”nuair a dúirt Sí, Mamaí,” Cad atá cearr liom?”d’ iarr sé. “Mo iníon, is comharsanacht choimeádach é seo, is bean phósta thú, tá leanaí agat ar fud. Ar mhaithe Le Dia, cén cineál brístí iad seo, mar a tógadh grianghraf de do thóin, tá gach rud sa chearnóg!”nuair a dúirt mo mháthair, tháinig fearg uirthi agus dúirt sí, “Sema Sis, tar isteach, slán leat, d’ fhan tú ró-fhada!”mar sin ag rá, dhíbhe sé an bhean go réidh. Níor tháinig daid abhaile an oíche sin, mar sin chuaigh mé a luí le mamaí.

Bhí mo mháthair 1.65 ar airde agus 70 punt. Le déanaí, dúirt sí, ” tá go leor meáchain faighte agam!”trí é sin a rá, bhí aird á tabhairt aige ar a mheáchan. Bhí a cromáin leathan, seachas a breasts, a léirigh go raibh níos mó meáchain aici ar a corp. Bhí a breasts swollen leis na punt a ghnóthaigh sí. Bhí siad an-soiléir leis na blúsléinte agus na léinte daingean a bhí á gcaitheamh aige. Is iomaí uair a chuamar isteach sa seomra folctha le chéile mar mháthair agus iníon, nigh muid a chéile. Ní raibh corp mo mháthair ina strainséir dom. Thosaigh muid ag caitheamh bras a chéile. Cé go raibh mo airde mar an gcéanna le airde mo mháthair, bhí mo mheáchan beagán níos mó. Sin an fáth nár luigh mo bhrollach le bras beag mar a bhíodh. Tá mé ag baint úsáide as mo mam freisin anois…